About
Eigenlijk kwam het zo: ik was de deadline vergeten voor dit essay. En de uitgever wou de teksten gisteren al hebben. Eventueel kon nog wat gewacht worden maar er moesten zo vlug mogelijk teksten komen. De technologie kan een mens vaak uit de nood helpen maar bij het schrijven over de leescultuur kan het niet anders dan zelf te gaan schrijven. En toch vond ik in de technologie een uitweg, nou ja een soort omweg of vluchtweg. Ik suggereerde dat ik de teksten als blogs zou publiceren zodat de eerste lezers mij op de voet konden volgen. De keuze voor de blog bepaalde ook de inhoud. Ik vond de noodoplossing ook interessant als methode om na te denken over iets waar ik dagelijks mee bezig ben. In wat volgt ga ik dus op zoek naar een antwoord op de vraag van het Tiele bestuur: iets schrijven over ‘de cultuur van het lezen’ in het algemeen en het boek in het bijzonder. Tienduizend woorden die ik vertaalde in een aantal blogposts en waarin ik op ontdekkingsreis ga in mijn eigen stad (maar ook in boeken) naar wat ik leer over het belang van verhalen gezien die zo’n belangrijke rol spelen in onze leescultuur. Ik ga naar conferenties en toneel, luister naar opera, kijk naar televisie en… lees romans. Ik inviteer u in de tweede wereld die de cultuur voor ons creëert, en waarover Pamuk (2006) iets schreef in de vorm van een verzoek dat ik graag herhaal: “Want het tweede leven dat mensen als ik later kunnen leiden, is niets anders dan het boek dat je in handen hebt. En dat is afhankelijk van jouw aandacht, O lezer. Ik zal oprecht tegen je zijn, geef jij me dan je sympathie.” (17)
Pamuk, O. (2006). Istanbul. De Arbeiderspers.