![\"image7.jpg\"](\"http:\/\/www.constantvzw.com\/soetaert\/wp-content\/uploads\/2007\/01\/image7.jpg\")
<\/p>\nZaterdagnamiddag in een Gents verkoopcentrum. Druk, druk want morgen is het kerstavond. H\u00e9t feest van o.a. de consumptie. Wat is daar te zien dat voor deze blog interessant kan zijn? We worden verleid door de aankondiging van het stuk Magna Plaza: de acteurs vertellen verhalen over de liefde midden de drukte van de koopjes. Verhalen is het buzzword dat me lokt. Wat doet dit theater met het vertellen? Wunderbaum \u2013 een Vlaams-Nederlandse acteursgroep \u2013 maakte ook een voorstelling over een groepje lezende mensen (later verfilmd). Daarover straks meer, maar eerst neem ik u mee naar het toneelstuk.<\/p>\n
<\/p>\n
De acteurs lopen wat verloren tussen de voorbijgangers, het publiek zit op banken met een koptelefoon om zo hun gesprekken en het verhaal te kunnen volgen. Wunderbaum maakt er een gewoonte van buiten het traditionele theatergebouw op te treden. Zoals gezegd: deze keer een winkelcentrum waardoor die omgeving deel wordt van het decor van de opvoering, of omgekeerd het toneel gaat op in het decor van de realiteit. Die wisselwerking zorgt voor een confrontatie tussen toneel en realiteit, fictie en verhaal, acteurs en toeschouwers etc.
\nHet verhaal begint zo: een jongen wacht op een meisje, wil haar bellen maar de batterij van zijn mobiele telefoon is leeg. Een reden om mensen aan te spreken. Wie leent zijn telefoon aan een wereldvreemde? Het is \u00e9\u00e9n van de vele vragen die gesteld wordt en waar het theaterpubliek tussen de winkelende voorbijgangers zit naar te kijken. Als voyeurs maar we zitten ook een beetje te kijk. De orde van de dag in het koopcentrum, de orde van het theater\u2026 wordt als vervreemdend ervaren. Verhalen worden midden in de wereld geplaatst. En theater blijkt daar nog een interessant medium voor te zijn. Terwijl we denken over de toekomst van het literaire boek, denkt het literaire theater ook na over de eigen toekomst. Het zal geen wonder heten dat theatermakers vandaag het theater een essenti\u00eble rol toedichten. Niet zonder reden want in vele kunstdisciplines wordt de performance \u2013 het theatrale \u2013 weer centraal gesteld. Meer dan romans blijkt het recente theater ingezet te kunnen worden voor een duidelijk engagement en vooral voor een reflectie op hoe we kunnen samenleven.
\nWat opvalt in de voorstelling is de reactie of beter: het gebrek aan reactie van sommige mensen. Opgesloten in hun eigen wereld, in hun eigen verhaal, hun eigen stolp. En wij zaten erbij en keken ernaar.
\n
\n\u2018Maybe Sweden\u2019
\nHeel specifiek maakte Wunderbaum \u2013 samen met Margien Rogaars \u2013 een film \u2013 Maybe Sweden \u2013 van de voorstelling \u2018Welcome in my backyard\u2019 waarin de relatie tussen politiek engagement en kunst specifiek wordt onderzocht. Heel concreet zelfs: vijf Nederlandse twintigers \u2018vluchten\u2019 naar een Spaans vakantiehuis om te lezen. We zien ze arriveren, de boeken uitpakken, de titels op de ruggen kunnen we meelezen, en we zien ze verder lezen\u2026 Nu mag lezen in een zomerse tuin wel een heel ontspannende bezigheid zijn maar in een film levert dat weinig spannende beelden op.
\nDie spanning komt op gang door een ontdekking in de tuin. Een slapende neger die de groep jongeren wakker maakt uit hun literaire zomerslaap. Het zal wel herkenbaar zijn voor de lezers-onder-ons: niets erger dan gestoord worden tijdens het luieren met een boek. Er is echter meer aan de hand dan een onverwachte bezoeker. De bezoekers vermenigvuldigen zich en de bewoners worden geconfronteerd met een heel concrete vraag rond engagement: wat doen ze met en vooral voor die illegale vluchtelingen? De moeizame confrontatie tussen mensen \u2013 vluchtelingen uit noodzaak en vluchtelingen uit luxe, vluchtelingen naar een irre\u00eble wereld en vluchtelingen in een re\u00eble wereld. Reizigers met visakaarten en vluchtelingen sans-papiers. In \u00e9\u00e9n tuin aan \u00e9\u00e9n tafel waarbij de blanke vakantiegangers hun gesprek over literatuur verder zetten over bijvoorbeeld over de Franse schrijver Michel Houellebecq die \u2013 aldus de discussie \u2013 het wezen van de westerse mens probeert te vatten etc. U kent dat soort gesprekken. De illegale vluchtelingen zitten erbij en kijken ernaar. Als men besluit de gesprekken te vertalen, blijkt die verbazing nog groter, ook de blanke literatuurliefhebbers zien de verbaasde ogen van hun bezoekers. E\u00e9n vraagt zich af: \u201cdo you want to know this?\u201d Tja, een variatie op een bekende hit uit een verre zomer: wat moet ik nu met algebra nu ik voor de keuze sta?<\/p>\n
![\"image8.jpg\"](\"http:\/\/www.constantvzw.com\/soetaert\/wp-content\/uploads\/2007\/01\/image8.jpg\")
\nWat met literatuur in tijden van politiek en engagement? Opnieuw komt deze abstracte vraag in een verhaal tot leven. Want de slapende zwarte man wordt opgevolgd door zijn doodzieke moeder. Wat doen we? Verder lezen of meeleven? Hoe graag zouden de meeste van ons terug gaan naar het boek, het lezen van de wereld in een roman. Uiteraard om ons te identificeren met anderen \u2013 zo wordt over het ethisch nut van literatuur gesproken \u2013 als het maar geen \u2018echte\u2019 mensen zijn. Dat alles verteld met de nodige ironie om het min of meer verteerbaar maken. Want \u2013 eigenlijk \u2013 geef toe, zijn deze vragen niet te beantwoorden.
\nOp TV zie ik tijdens de jaaroverzichten, geregeld beelden over de vluchtelingen die asiel bij ons zoeken. Met een bootje de zee over. In zo\u2019n programma zie ik toeristen op een strand plots tot leven komen bij het verschijnen aan de einder van een vluchtelingenboot. E\u00e9n van de gefilmde zonnekloppers pakt zijn fototoestel\u00a0 waardoor je het g\u00eanante beeld krijgt van een toerist die de miserie probeert in te kaderen voor het familiefotoalbum. Ik draag bij aan die g\u00eanante mediavertoning door dat voor u te fotograferen.<\/p>\n
\u00a0<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"
Zaterdagnamiddag in een Gents verkoopcentrum. Druk, druk want morgen is het kerstavond. H\u00e9t feest van o.a. de consumptie. Wat is daar te zien dat voor deze blog interessant kan zijn? We worden verleid door de aankondiging van het stuk Magna Plaza: de acteurs vertellen verhalen over de liefde midden de drukte van de koopjes. Verhalen […]<\/p>\n","protected":false},"author":3,"featured_media":0,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":[],"categories":[1],"tags":[],"_links":{"self":[{"href":"http:\/\/soetaert.constantvzw.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/8"}],"collection":[{"href":"http:\/\/soetaert.constantvzw.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"http:\/\/soetaert.constantvzw.org\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"http:\/\/soetaert.constantvzw.org\/wp-json\/wp\/v2\/users\/3"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"http:\/\/soetaert.constantvzw.org\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=8"}],"version-history":[{"count":0,"href":"http:\/\/soetaert.constantvzw.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/8\/revisions"}],"wp:attachment":[{"href":"http:\/\/soetaert.constantvzw.org\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=8"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"http:\/\/soetaert.constantvzw.org\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=8"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"http:\/\/soetaert.constantvzw.org\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=8"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}